Filmoteka
− W tym roku otrzymaliśmy rekordową liczbę zgłoszeń - prawie 4500 wniosków z 96 krajów. W programie tegorocznego Warszawskiego Festiwalu Filmowego znalazło się niemal 170 filmów. Festiwal potrwa do 17 października i odbędzie się w tradycyjnej formule, z udziałem publiczności i gości z kraju i zagranicy − mówi dyrektor Warszawskiego Festiwalu Filmowego Stefan Laudyn.
Jak poinformował, filmem otwarcia WFF będzie „Kapitan Wołkonogow uciekł” (reż. Natasha Merkulova, Aleksey Chupov - Rosja, Estonia Francja), a zamknięcia - „Kobiety płaczą” (reż. Vesela Kazakova, Mina Mileva - Bułgaria, Francja).
Filmy z Sekcji Konkursowej pokazywane będą w Konkursie Międzynarodowym, Konkursie 1-2, Konkursie Wolny Duch, Konkursie Filmów Dokumentalnych i Konkursie Filmów Krótkometrażowych.
− Konkurs Międzynarodowy to wizytówka Warszawskiego Festiwalu Filmowego. Główna nagroda czyli Warsaw Grand Prix, ufundowana przez prezydenta Warszawy, to 100 tys. zł. − powiedział Laudyn.
Filmy, które zostaną pokazane w Konkursie Międzynarodowym to: „Albańska dziewica” (reż. Bujar Alimani, Niemcy, Belgia, Albania, Kosowo), „Brigitte Bardot cudowna” (reż. Lech Majewski, Polska), „Cud” reż. Bogdan George Apetri, Rumunia, Czechy, Łotwa, Dom „Słowo”. Niedokończona powieść” (reż. Taras Tomenko, Ukraina), „Kinofilia” (reż. Algimantas Puipa, Litwa), „Legenda Molly Johnson” (reż. Leah Purcell, Australia), „Miss Osaka” (reż. Daniel Dencik, Francja, Japonia), „Nie ma sprawy” (reż. Jiachen Jiang, Chiny), „Nosorożec” (reż. Oleg Sencow, Ukraina, Polska, Niemcy), „Pętla czasu” (reż. Masakazu Kaneko, Japonia), „Powtórka” (reż. Tayfun Pirselimoglu, Turcja, Grecja, Francja), „Saloum” (reż. Jean Luc Herbulot, Senegal), „Ten drugi Tom” (reż. Rodrigo Plá; Laura Santullo, Meksyk), „Toubab - swój obcy” (reż. Florian Dietrich, Niemcy)i „YT” (reż. Dmitry Davydov; Stepan Burnashev, Rosja).
W Sekcji Niekonkursowej odbędą się pokazy specjalne filmów krótkometrażowych, prezentacja najlepszych polskich filmów krótkometrażowych, pokazy specjalne, „odkrycia”, polska klasyka i Rodzinny Weekend Filmowy.
W jury Konkursu Międzynarodowego znaleźli się: Sitora Alieva (dyrektor festiwalu, Rosja), Magda Kowalczyk (operator, Polska/Wielka Brytania), Tammy Tai (producentka, Chiny, Szwajcaria, Niemcy), Peter Rommel (producent, Niemcy), Igor Sukmanow (dyrektor festiwalu, Białoruś).
Emisje filmów będą odbywać się w Kinotece i Multikinie Złote Tarasy.
16-letni Youri spędził całe życie w Gagarine Towers, rozległym, paryskim kompleksie mieszkaniowym, będącym architektoniczną pozostałością po dawnej fascynacji komunizmem. Kiedy plany rozbiórki bloku i eksmisji jego społeczności stają się rzeczywistością, Youri postanawia stawić temu opór. Wraz ze swoimi przyjaciółmi, Dianą i Houssamem, rozpoczyna misję uratowania Gagarine − ich cennego, pełnego wspólnych przeżyć azylu − przekształcając go we własny „statek kosmiczny”.
„Gagarine” to wyjątkowo czuły film, który za pomocą ciepłych, delikatnych kolorów fantastycznie wydobywa magię z codzienności, a jednocześnie oddaje siłę charakteru bohatera. Film wyreżyserowali Fanny Liatard i Jeremy Trouilh, a główne role zagrali: Alseni Bathily, Lyna Khoudri, Finnegan Oldfield i ze specjalnym udziałem Denisa Lavanta.
Tytułowa świnia Gunda mieszka na farmie i właśnie została mamą gromadki prosiąt. Kamera rosyjskiego reżysera Wiktora Kossakowskiego obserwuje z bliska pierwsze tygodnie ich życia. Kamera pracuje na wysokości zwierzęcych oczu, więc i my przyjmujemy perspektywę prosiaków i ich mamy, a z czasem także krów i kur, które Kossakowski również filmuje. Jednonogi kogut spoglądający tęsknie za ogrodzenie podwórza, prosiaczek -ciapa, który zawsze zostaje z tyłu, wąchająca liście młodej brzozy krowa – każda z pokazanych tu istot ma swój charakter i temperament; swoją fascynującą historię.
Przepięknie sfilmowana, czarno-biała „Gunda” tylko pozornie obywa się bez dialogów. Tak naprawdę przez cały czas słyszymy chrumkanie i piski, piania i świergoty, bzyczenie i posapywania. Cały świat ze sobą nieustannie rozmawia, a unikalne dzieło Kossakowskiego pozwala nam to usłyszeć. Jak podkreśla producent wykonawczy filmu, aktor Joaquin Phoenix, „Gunda” przekracza bariery oddzielające nas od innych gatunków. I dodaje, że ten film jest dla niego głębokim duchowym doświadczeniem, medytacją o egzystencji.
James Bond opuszcza czynną służbę i cieszy się spokojnym życiem na Jamajce. Tymczasem jednak jego stary przyjaciel Felix Leiter z CIA zwraca się do niego o pomoc. Misja uratowania porwanego naukowca okazuje się o wiele bardziej zdradliwa, niż mogłoby się wydawać i naprowadza agenta 007 na ślad tajemniczego złoczyńcy, dysponującego nową, niezwykle niebezpieczną technologią.
Po raz piąty i ostatni w roli agenta 007 zobaczymy Daniela Craiga. W głównego antagonistę wcielił się Ramy Malek (Oscar za rolę Freddy’ego Mercury’ego) − tajemniczego i pragnącego zemsty Safina. Do bondowskiego świata powrócił także Christoph Waltz, tym razem uwięziony, stary rywal agenta 007 Stavro Blofeld. Pochodząca z Kuby Ana de Armas („Blade Runner 2049”, „Na noże”) zagrała ważną postać, piękną, niebezpieczną i niezbyt odpowiedzialną agentkę CIA – Palomę. Pojawia się wreszcie miłość Bonda, Madeleine Swann grana przez Léę Seydoux. Okazuje się, że ma pewne sekrety z przeszłości, z którymi oboje muszą się zmierzyć.
Reżyserem „Nie czas umierać” jest Cary Joji Fukunaga. Tytułową piosenkę nagrała Billie Eilish, a za całą ścieżkę muzyczną odpowiadają Hans Zimmer, Johnny Marr.
Na zakończonym 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni Tomasza Ziętka można było oglądać w dwóch filmach: „Żeby nie było śladów” Jana P. Matuszyńskiego oraz „Hiacynt” w reżyserii Piotra Domalewskiego. W rozmowie z TVP Kultura opowiedział, jak przygotowuje się do tak wymagających ról.
− Mamy taki sposób pracy, w którym próbuję wyłonić prozodia, kierunki, nazwać wszystkie rzeczy, uzbroić się po zęby w dokładne odpowiedzi na pytania, jakie stawiane są danej postaci. Odzieram to trochę z magii, ale wykonują po prostu taką precyzyjną i analityczną pracę − mówi Tomasz Ziętek.
A jaki ma stosunek do przedoscarowej gorączki, co myśli o swoich postaciach z filmów „Żeby nie było śladów” i „Hiacynt” oraz jak mu się udaje łączyć pracę aktora i muzyka?
Zobacz całą rozmowę z Tomaszem Ziętkiem w „Informacjach kulturalnych” TVP Kultura:
Ida Lupino pochodziła z brytyjskiej rodziny artystów. Karierę aktorską zaczęła już jako nastolatka – dzięki czemu bardzo wcześnie poznała mechanizmy napędzające Hollywood. Szansę na wyróżnienie znalazła w kinie noir, gdy zaczęła grać u boku Humphreya Bogarta w „They Drive by Night” (1940) czy „High Sierra” (1941). Gdy miała 32 lata zrezygnowała z intratnego kontraktu i wraz z dwoma przyjaciółmi założyła niezależną wytwórnię „The Filmakers", która wyprodukowała dwanaście filmów fabularnych. Spośród nich Lupino połowę wyreżyserowała lub współreżyserowała, do pięciu z nich napisała scenariusze, w trzech zagrała.
W ramach retrospektywy będzie można zobaczyć m.in. filmy: „Niechciane”, „Zniewaga”, „Autostopowicz”.
Mistrz kampu z wąsikiem
Podczas 12. American Film Festival odbędzie się również przegląd twórczość jednego z geniuszy filmowych, mistrza kampu, przesady, nietuzinkowych kreacji i właściciela idealnie przystrzyżonego wąsika – Johna Watersa. Autor „Różowych flamingów” będzie gościem festiwalu, podczas którego odbierze Indie Star Award i spotka się z publicznością przed seansami. Dodatkowo będziemy mieli możliwość zobaczyć Watersa w autorskim wykładzie komediowym zatytułowanym This Filthy World.
Publiczność American Film Festival będzie miała unikatową możliwość zobaczenia na dużym ekranie wybranych filmów ekscentrycznego artysty, którego twórczość przeszła do kanonu kina, w towarzystwie ich autora. A sam skandalista z Baltimore będzie gościem tegorocznego wydarzenia oraz otrzyma Indie Star Award – nagrodę przyznawaną twórcom bezkompromisowo niezależnym. Podczas festiwalu zobaczymy: „Różowe flamingi” (1972) oraz m.in. „Female Trouble” (1974) czy też kultowy musical „Lakier do włosów” (1988).
12. American Film Festival odbędzie od 9 do 14 listopada we wrocławskim Kinie Nowe Horyzonty.
Laureatem Złotych Lwów został film „Wszystkie nasze strachy” Łukasza Rondudy i Łukasza Gutta podczas sobotniej gali zamknięcia 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.Obraz „Żeby nie było śladów” Jana P. Matuszyńskiego doceniono Srebrnymi Lwami. Produkcja jest polskim kandydatem do Oscara. Jego światowa premiera odbyła się w konkursie głównym 78. festiwalu w Wenecji.
Łukasz Grzegorzek odebrał nagrodę za reżyserię „Mojego wspaniałego życia” W kategorii scenariusz zwyciężył Marcin Ciastoń („Hiacynt”). Statuetkę za muzykę otrzymała Teoniki Rożynek za „Prime Time”. Za zdjęcia uhonorowano Łukasza Gutta za „Wszystkie nasze strachy”.
Maria Dębska i Jacek Beler otrzymali statuetki za najlepsze główne role w − kolejno − „Bo we mnie jest seks” i „Innych ludziach”. Platynowe Lwy za całokształt twórczości odebrała Agnieszka Holland.
Daniel Craig jest szóstym aktorem, który wcielał się w rolę Jamesa Bonada. „Nie czas umierać” jest piątym filmem o Bondzie z jego udziałem. W kinach od 1 października.
W filmie „Być Jamesem Bondem” zostaną wykorzystane niepublikowane dotąd materiały archiwalne z planów wszystkich filmów z udziałem Daniela Craiga, jako „agenta z licencją na zabijanie”. Unikalne zdjęcia odsłonią kulisy realizacji filmów oraz przygotowań aktora do roli. Widzowie zobaczą próby, żmudne treningi, a także poznają bliżej drogę do kariery Craiga, który wyścig po rolę Bonda wygrywał na castingach z największymi gwiazdami kina.
Film „Agonia” rywalizował z 24 innymi nominowanymi do nagród produkcjami z całego świata. Dokument powstał na podstawie scenariusza Adama Struga, który jest jednocześnie narratorem w filmie; autorem zdjęć jest Nicolas Villegas.
Głównym tematem filmu jest przemijanie muzyki przekazywanej drogą ustną, ale i odchodzeniu jej ostatnich reprezentantów – pokolenia urodzonego przed pierwszą i drugą wojną światową.
W uzasadnieniu nagrody członkowie Jury wskazali, że „film przedstawia muzykę ludową jako pierwotny pomost między przeszłością i teraźniejszością. Ponadczasowe, piękne rytmy, które przepływają przez cały film, odmalowują obraz niezwykłych ludzi w ich rustykalnym, muzycznym środowisku i pokazują, że ich sztuka – muzyka ludowa – wciąż żyje i może być przekazywana następnym pokoleniom, które będą ją odkrywać i doceniać”.
Zobacz zwiastun filmu „Agonia”: